W Nieparyżu

Tak, wiem, że symetria to piękno głupców :)

Ikejowskie książki, zawsze pod kolor regału, kremowe, czarne, brązowe, często kilka egzemplarzy tego samego tytułu pod rząd. Jakby Szwedzi grzecznie drukowali wszystko tak, żeby się zgadzało z dyzajnem IKEI. Żadna nie śmie wystawać ponad rządek na Billym w okleinie brzozowej. Jeśli są zużyte, to tylko od przekładania. Dziś zajrzałam do środka, wyobraźcie sobie - to nie są atrapy! Niespodzianeczka, kogo tu mamy aż w czterech egzemplarzach?

    Nic się tak prędko nie starzeje, jak powieści przyszłościowe. Jak techniczno-społeczne ekstrapolacje . Wizje Supersieci, ducha poczynającego się w maszynie, buntujących się urządzeń ze śladem choćby elektroniki, a czasem nawet tylko elektryki! A pamiętacie Zaporę Mankella (tak tak, zapora to firewall!)? Ile tam zabawnego zadęcia :) Wydawnictwo Literackie, odgrzebując ponownie Lema, wznowiło Opowieści o pilocie Pirxie . Bardzo je lubię. Jerzy Jarzębski pięknie pisał o kosmosie w opowiadaniach o Pirxie. Ten kosmos jest pusty i nudny. Rutyna. Brak złudzeń co do możliwości Kontaktu. Statki kosmiczne jak w filmach o Obcym : rupiecie, odczarowane z fascynacji techniką, niewypolerowane, psujące się. Oczywiście, trzeba wziąć pod uwagę, że po latach zmian i krzepnięcia różnych konwencji w pewnym momencie s-f weszła po prostu w "konwencję rutyniarstwa", bardziej dyskretnego przemycania technicznych szczegółów, a astronauci przestali świecić kombinezonami i szpanować blasteram

     Kończąc Stenkowy poetycki wątek, rozpoczęty tutaj .  Teksty tych piosenek zaludnione są przez bohaterów, którzy odstają od przeciętnej. Odstają na smutno, na wesoło, a najczęściej tak i tak, bo starają się znajdować dobre strony swojej sytuacji. Facet w czapce z ptaków znajduje kolegę w trzepoczącej, skrzydlatej pelerynie. Bezdomny człowiek w święta na dworze spotyka bezdomnego psa. Bardzo lubię zwariowany duet alchemika i pucybuta, którzy mają kłopoty z porządnicką gosposią. Co zatem zrobili? Wysłali więc gosposię tramwajem za granicę ! Czarowny nastrój ballady przełamany ludycznością, rozbawionym machnięciem ręki. A z kolei Harnimojka to cały zaczarowany świat zbudowany na neologizmach i językowych pomyłkach.      Pewnie trzeba będzie wytłumaczyć dziecku, dlaczego skręcamy się ze śmiechu, czytając szaleńczy Protest-song chomika . Natomiast utwór By dobrze spać, trzeba się bać pewnie wzbudzi w nich wielki zachwyt.  Nie oprę się chęci, zacytuję: Bój się dziecinko, nie

    Dziś było ślicznie. Trochę mglista, nieokreślona pogoda. Pojechałam na Rzeźnię. Coś dla serca i coś dla umysłu     Wróciłam z trzema książkami (czterema, ale dwie takie same liczę jak jedną), dużym hot-dogiem w brzuchu i wspomnieniem pewnego wazonu w głowie. A książki są takie:      Ciemność i pleśń Lema za 3 zł. Samowarek mojego dziadka Anny Kamieńskiej w twardej oprawie złotych 2, Maleńki król grudzień Axela Hacke złotych 4,99 - ale to już w przecenowych kazamatach EMPiKu. Ściśle rzecz ujmując, kupiłam jeszcze jeden egzemplarz Kamieńskiej, takie samo wydanie jak na zdjęciu obok, tylko nowsze, w miękkiej oprawie i za 3 zł :) Do oddania w dobre ręce. Kamieńską wypatrzyła najlepsza księgarka na świecie. Ja u dwóch różnych sprzedających uwidziałam Opowieść o prawdziwym człowieku Borysa Polewoja. Taka ze mnie spostrzegawcza osoba!      Wazon natomiast to kremowa amfora z manufaktury Thomas, z lat czterdziestych. Sprawdziłam na allegro, a jakże. Cena zaporowa. Ale

    Podobno piosenki Barbary Stenki są wykonywane. Nie znam żadnej. Ale prawdę mówiąc, z muzycznych rzeczy dla dzieci mam w głowie tylko aktualną łupankę z kanału MiniMini, onegdajszą Arkę Noego i Fasolki (pamiętam jeszcze Zecchino d'Oro , ale o tym cicho).          Nieznajomość Stenkowych piosenek sprawia, że te dwadzieścia osiem tekstów czytam na świeżo, jak wiersze. Zresztą jeśli wziąć pod uwagę składniowe i poetyckie skomplikowanie, są one czymś pomiędzy wierszem a piosenką. Niektóre bardziej do namysłu z książką, niż do posłuchania w otulinie muzyki, inne przeciwnie: spływają w kierunku rytmiczności, rymowej prostoty, od skomplikowanej zwrotki, do prostszego refrenu. Jednak jest w nich znaczeniowa szczodrość, są bezinteresowne - a tak często przecież poezja, a tym bardziej piosenki dla dzieci są obmierźle dydaktyczne lub prostacko wesolutkie, a przy tym nudne, niedobre... Skąd u wesołej Stenki, którą polubiłam za Masło przygodowe , taki liryz

    Mam ciepłe uczucia dla wydawnictwa Bona. Działają od niedawna, ofertę mają różnorodną, na koncie kilka dobrych, bezpretensjonalnych wznowień. Na przykład książek Otffrieda Preusslera. Wydali Krabata, Małego duszka , a całkiem niedawno Rozbójnika Hotzenplotz . Krabata przeczytałam krótko przed wydaniem przez Bonę i to dzięki najlepszej księgarce na świecie ( tutaj lapidarnie o nim). Świetne, mroczne ilustracje zrobiła do bonowego wznowienia Katarzyna Bajerowicz. Przyłożyła ona też rękę do graficznej strony Bajek przez telefon Gianniego Rodari, które ukażą się w kwietniu. Bo Rodari to będzie, zdaje się, drugi pilnie wznawiany autor.     Ale tak naprawdę teraz napisać chcę o innej nowości w ofercie Bony, mianowicie o sympatycznej, niegrubej książeczce Włoszki, Isy Tutino Vercelloni Opowieść o generale Tomaszku, który nie chciał pójść na wojnę . Na okładce niziutki generał w wysokim czako, z brodą karbonariusza i hula-hoop, opierający się o kolumienkę.     Czytamy heroikom

    Robale Emilii Dziubak zobaczyłam na ubiegłorocznym Salonie Ilustratorów podczas X Poznańskich Spotkań Targowych – Książek dla Dzieci i Młodzieży . Karaluch z wiśnią w objęciach na tle spłowiałej wspaniałości wzorzystej tapety. Cwaniacka mina, błysk we wrednym oku, ludzka poza oraz niepokojące szczegóły karaluszej anatomii: nadliczbowe zręczne łapy, dyskretne lśnienie pancerza korespondujące z błyskiem wiśniowej skórki. Wisiał tam ponadto portret dostojnego -  jakby go Rembrandt malował - aczkolwiek zupełnie pozbawionego rasy psa w kryzie .      Na tegorocznych Targach w Poznaniu wpadła mi w ręce książka W pogoni za życiem z tekstem Przemysława Wechterowicza i ilustracjami Emilii Dziubak, wydana przez agencję edytorską Ezop. W roli głównej: rzeczone, trochę ludzkie, trochę komiksowe, ale bardzo charakterne owady. Pewnego słonecznego poranka w nowojorskim parku na świat przychodzi jętka. Jest delikatna, romantyczna, wszystko ją zachwyca. Wysycha, prostuje skrzydełka i d

Ha! W.A.B. szykuje na kwiecień tego roku jeszcze jedno smaczne wznowienie Korczaka, ponownie z ilustracjami Marianny Oklejak. Będzie to Kajtuś Czarodziej . O W.A.B.-owskich wznowieniach Korczaka pisałam tu . Tymczasem wstawiam link do samych ilustracji Marianny Oklejak na Polskiej ilustracji dla dzieci.  Jeśli weźmiemy pod uwagę ubiegłoroczną biografię Korczaka autorstwa Joanny Olczak-Ronikier wydaną w serii Fortuna i Fatum, dodając audiobooki obu części Króla Maciusia , W.A.B. ma najwięcej "korczakowych" pozycji.