Maryna gotuj pierogi!

Strzeliliśmy drugiego i - obym nie okazała się Kasandrą - ostatniego gola w tym Euro,a ja  chciałabym napisać o pierogach. Trojako: o pierogach nomen omen ruskich, moich własnych, sdiełanych tymi rukami, dalej o książeczce Katarzyny Boguckiej z wydawnictwa Tatarak, w końcu o pierogach najmojejszego z poetów. Może kolejność będzie inna...

Do Boguckiej nie miałam stosunku żadnego. Niby znam "Modę" od Dwóch Sióstr, Pana Tralalińskiego z Wytwórni, malutkie książeczki z wierszykami polsko-klasycznymi również od DS. Ale nie pałałam nigdy żądzą posiadania. A tutaj niewielka książczyna. Już sobie wyobraziłam, jak się pięknie zestarzeje na półce. Niewielka, tak, jak na przykład "Złe sny" Oli Cieślak z Bony. Tekstem są u Boguckiej słowa piosenki o Maćku, żądnym pierogów i o leniwej Marynie, która nie ma ochoty na lepką pracę, więc posyła lubego po coraz to nowe składniki. Obraz opowiada historię relacji pary damsko-męskiej, relację, w której ona jest bierna i kapryśna, nic z siebie nie daje, a on naciera i dobija się, a dostaje jedynie wykręty.

Bogucka zrobiła tę niewielka książeczkę w ubogiej, ale pociągającej gamie barw. Okładka platynowo-złota i tylko kilka kolorów: musztardowy, chłodny beż, szary, biały. Czarne litery. Postaci jak z żurnala lat trzydziestych, wysmukłe, kapryśne. Maciej w garniturze w paski, Maryna w sukni z głębokim dekoltem, z główką w falach. Jako akcesoria kobiety eleganckiej - kot syjamski i chart. Art deco we wnętrzach i ornamentach. On natrętny czuły brutal, ona niezależna femme fatale. On działa, spełnia rozliczne żądania, ona omdlewająca, daleka. Zabawna książeczka-żart, udane połączenie przaśnego tekstu z wyrafinowanym obrazem. W finale on radzi sobie sam.

Akurat robiłam pierogi. Ruskie. Zobaczcie, udało mi się powielić pomysły Boguckiej :-)

A co na temat pierogów mówi poeta w trzeciej stacji poematu, zatytułowanej po prostu "Pierogi"? Właściwie trza byłoby przepisać cały, epicki fragment. Najlepiej sięgnąć do "Dwunastu stacji" i przekonać się samemu. Ale tutaj smaczne wprowadzenie w kleistą materię:

One to, odkąd sięgnął myślą, były rodziny trwałym
fundamentem, przy nich się spotykały nawet wrogie frakcje
i dla nich zawierano w piątki Pokój Boży.
Jedna tylko Babcia tak potrafiła je zgotować, że zasłynęły
nadzwyczajną mocą także wśród znajomych. A znane były
w kilku wersjach głównych odpowiednich według pory roku -
z nich najgłówniejsza to pierogi ruskie,
które smakować można
zarówno zimą, wiosną i jesienią, wyjąwszy kilka dni na początku lata,

kiedy nadchodzi czas młodej kartofli, nazbyt wodnistej
i przez to niezdatnej wcale do ich fabrykacji (...)
Pierogi robi się w kuchni, przy stole lub też przy blacie o wielkiej
powierzchni, na który sypie się tumany mąki, odpowiedniego koloru
pomiędzy śnieżnobiałym a lekko perłowym - taką kupić można
przy Milicyjskiej Bramie w dni parzyste. Należy przedtem
wstać już w środku nocy, ponieważ sprawa jest dosyć poważna,
wymagająca także przy okazji wielu poświęceń oraz postanowień.
(...)

Za Różyckiego dziękuję Kindze. Jeśli to  czyta - posyłam całusy.

A na zakończenie, dla miodu nie mam dziś żadnej literackiej reminiscencji, prócz pana Woreczko. A jeśli zastanawiacie się, gdzie podział się miód z waszego dzieciństwa, obłędnie pachnący, ostry, wyciskający łzy przyjemności z oczu, to informuję, ze mam go ja. I wyjątkowo zapach i smak nie są podkręcone przez nostalgię, ale hiperrealne wręcz. 

autor: Katarzyna Bogucka

tytuł: Maryna, gotuj pierogi
ilustracje: Katarzyna Bogucka

wydawnictwo: Tatarak

rok wydania: 2012