Drugie i trzecie życie książek


Podobno Polacy nie czytają, bo książki są za drogie. Mi w niedzielę udało się wydać na trzy książki mniej, niż na kawę w Starbucksie. Mniej, niż na kolorowy kobiecy miesięcznik. Zapłacić mniej, niż za paczkę papierosów/ hamburgera/ bilet do kina/ butelkę wina. Pachną słodko, zżółkły, ale nawet nie myślą, żeby się rozpadać. Mają oszczędny, elegancki design oraz ten nieoceniony format i ciężar, które pozwalają na swobodne umieszczenie książki w dłoni. Powstały niemal pięćdziesiąt lat temu, w tym chmurnym PRL-u, w którym książkom żyło się dobrze, jak nie w oficjalnym obiegu, to w gorącym nurcie obiegu drugiego. Dwie z nich mają całkiem świeże odpowiedniki w topowych wydawnictwach. Erich Maria Remarque: Trzej towarzysze*. Richard Hughes: Orkan na Jamajce. Carson McCullers: Zegar bez wskazówek. Zacna treść w kształtnej formie.
Kolejne życie dostaną, kiedy zostawię je gdzieś dla następnych czytelników. W tramwaju? Na ławce? W jednym z miejskich regałów łasych na książki? Na koleżeńskiej lub ogólnomiejskiej wymianie książek? Chcecie dać książkom drugie i trzecie życie - puśćcie je w obieg.


A cóżem jeszcze wyhandlowała? Coś, czego na Rzeźni na pewno bym się znaleźć nie spodziewała. Butenko owszem, Siemaszkowa - a jakże! Ale Bogucka??? W cenie herbaty pitej w lokalu? Stan książki bardzo dobry. Moi drodzy, Moda od Dwóch Sióstr i Pana Miecia przyniosła radość znakomitej fotografce, która ją zresztą wypatrzyła - tej oto.




* ten sam Remarque, którego na stosach palili naziści. Czego nie dokonali oni - zrobił wolny rynek, kto go dziś czyta? indeksy i stosy były paradoksalnie pochwałą mocy książki

Komentarze

  1. Anonimowy15 stycznia 2014 21:23

    ja jakos egoista ksiazkowym jestem przeczytam a nie podam dalej, chce by spokojnie lub mniej mieszakly na polce okrywane kurzem ale i odkrywane na nowo raz po raz

    a wam nie znalazl jakiegos nowego tomu swiatlocieni :))

    no i wreszcie cos napisane bo internet juz plakal :))
    noworocznosci najlepsze zatem

    OdpowiedzUsuń
  2. Nieparyż16 stycznia 2014 17:55

    Płakał za mną internet? :) No jak ładnie powiedziane :)
    Póki co - nie ma nic w zapowiedziach (Steinhofel miał ostatnio urodziny!)
    Noworoczne życzenia, Anonimie, żeby się darzyło! No i żeby na tych półkach było jeszcze więcej i samych perełek!

    OdpowiedzUsuń
  3. Joanna16 stycznia 2014 18:13

    Lubię takie książki! Ja ostatnio zaszalałam na kiermaszu w bibliotece i zakupiłam kilka cudeniek ( radzieckich, świetnie zilustrowanych książek dla dzieci).

    OdpowiedzUsuń
  4. Anonimowy16 stycznia 2014 19:19

    Ludziom po prostu nie chce się czytać... ale najlepszą wymówką jest, że książki są drogie. Na szmatę kosztującą 80 zeta babka może wydać, ale na książkę za 50 to "jaka droga!" zwykła hipokryzja. A mi się udało ostatnio nabyć Wesołe Minuty na allegro których szukałam z rok i są tańsze niż zwykła szmata w sklepie. Szukałam wszędzie i nic dopiero teraz mi się udało zdobyć i jestem szczęśliwa, przynajmniej na chwilę ;) Fajny ten blog miło się czyta :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Nieparyż16 stycznia 2014 23:34

      Książki nie są tanie jak barszcz, ale kto czytał i czyta, ten lektury sobie zorganizuje. Gratuluję znaleziska, kojarzę te zeszyty :) Uwielbiam allegro, nie raz zaspokoiło tęsknotę za tą czy ową książką.
      No i dziękuję za komplement, raźniej pisać po takich słowach!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Grzechy dzieciństwa - "Opowieść o Cebulku" Gianni Rodari

Obraz
    Byłam dzieckiem wszystkożernym i nie objętym rodzinną książkową cenzurą. Czytałam powieści produkcyjne, ciesząc się tryskającą z nich siłą i radością życia. Zmagania Aleksego Mariesjewa, pełznącego przez tajgę po zestrzeleniu samolotu przyjmowałam z tym samym zachwytem, co zacięty wysiłek polarników od Centkiewiczów i żywot Robinsona Kruzoe. W bibliotece znalazłam produkcyjniak Iwana Wasilenki Gwiazdeczka, o rywalizacji praktykantów ze szkoły zawodowej w wytaczaniu pewnej określonej części (do kombajnu bodajże). Dziecięcy słownik wzbogacił się wówczas o warkliwe  słowo "tokarka", pamiętam też "proszek szmerglowy" do czyszczenia korby. W tej książce zaloty, zarówno dla dziewcząt, jak i dla chłopców, były na drugim miejscu za szlachetnym współzawodnictwem pracy. Zdziwicie się: na jednej z aukcji allegro Gwiazdeczka stoi po 100 złotych jak obszył. Fiu fiu, towarzysze. Socrealizm droższy niż kawior!     Ach te estetyczne grzechy dzieciństwa!...
Czytaj więcej

Juliusz, Joanna, Zygmunt, czyli jak mszczą się poeci

Obraz
     Dziś będzie poetycko i nie dziecięco, tylko dorośle. I niewesoło.     Mężczyzna, który napisał wiersz, dla tej kobiety uczuciowo właściwie się nie liczył. Pewnie boleśnie dotknęło go, że był dla niej zawalidrogą, amantem od siedmiu boleści, kimś, kogo kokietuje się z braku lepszego obiektu i żeby nie wyjść z wprawy, podczas gdy tamtych dwoje, najmocniej przez niego ukochanych, od razu znalazło wspólny język. Bo najpierw Joannę Bobrową jej mężowi odbił najbliższy przyjaciel Juliusza, Zygmunt Krasiński. Odbił, po czym na rozkaz ojca porzucił, ale zanim porzucił, żył z nią pełnią życia, jak miał w zwyczaju, dedykował utwory, opisywał w listach. Cóż, oboje mieli wprawę w romansowaniu, poruszając się w żywiole miłości jak ryby w wodzie. Z kolei Juliuszowi kobiety najczęściej odbijano. Natomiast te, które za łatwo mu przychodziły, czyjeś córki na wydaniu, przyzwoite panny, umiarkowanie bystre i bogate, on lekceważył, jak wiemy, nigdy rodzin...
Czytaj więcej

Dziesięć książek na Dzień Dziecka

Obraz
Mamy książkową klęskę urodzaju, ale nie potrafimy do czytania przekonać nieprzekonanych. Żyjemy na marketingowym haju, ale o to, czym jest dobra książka dziecięca/młodzieżowa, wciąż spiera się wąziutkie grono specjalistów. Język i kryteria krytyki nigdy się na dobre nie wykształciły, a już zastąpił je język promocji. Szczycimy się zauważalnością w Bolonii, a wielu wydawców wciąż oszczędza na procesie tworzenia książki i skraca go do niemożliwości, eliminując redakcję. Młodzież czyta, no owszem, ale nie to, co wybierają im dorośli (drażnią mnie protekcjonalne określenia "pizgacze" i "moneciary") Papier co prawda nie znikł, jak wieszczył Łukasz Gołębiewski, za to znikają sprzedawcy papieru - księgarze kameralni. Ech... Na szczęście żyję w bańce, w której książki "schodzą" w najmilszy możliwy sposób. Pohuczałam jak puszczyk, teraz będą tytuły, równiutka dyszka. Wyszukane, wyczekane i takie, co przyszły do mnie przypadkiem i zaskoczyły... oj, jak miło! Od zaws...
Czytaj więcej