Zamieszkał u mnie nadzwyczaj pogodny kosmita

Przyjazny, czy nie?

Komentarze

  1. Za Złotą Bramą20 maja 2012 19:32

    Moim skromnym zdaniem to on się zaraz rozpłacze, drży mu broda;)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anonimowy20 maja 2012 22:02

    a ja myslalem ze to strus an face
    badz munch w nieznajej wersji

    OdpowiedzUsuń
  3. Nieparyż21 maja 2012 19:16

    Złota bramo, odwróć komputer :))))
    Anonimie coś w tym jest, naprawde

    OdpowiedzUsuń
  4. Za Złotą Bramą22 maja 2012 10:11

    Nie pomaga, też jest smutny;)))

    OdpowiedzUsuń
  5. Nieparyż2 czerwca 2012 17:53

    Złota Bramo, tak ma pulchne ale ponure usta a do góry nogami wąskie uśmiechnięte :))

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Arka czasu

Obraz
Człowiek musi pamiętać, żeby się bać, nawet kiedy się nie boi .                                                                                  Marcin Szczygielski Arka czasu      Arka czasu Marcina Szczygielskiego w roku 2013 nagrodzona została przez Fundację ABC. Szczygielski zgarnął Grand Prix po raz drugi*. Czy stało się tak dlatego, że napisał dobrą książkę, czy też dlatego, że popełnił fabułę o survivalu żydowskiego chłopca? Nagrodzono wykonanie czy temat?       Do tej pory ceniłam Szczygielskiego. Ma on to, czego przeważnie brakuje mi u ...
Czytaj więcej

Grzechy dzieciństwa - "Opowieść o Cebulku" Gianni Rodari

Obraz
    Byłam dzieckiem wszystkożernym i nie objętym rodzinną książkową cenzurą. Czytałam powieści produkcyjne, ciesząc się tryskającą z nich siłą i radością życia. Zmagania Aleksego Mariesjewa, pełznącego przez tajgę po zestrzeleniu samolotu przyjmowałam z tym samym zachwytem, co zacięty wysiłek polarników od Centkiewiczów i żywot Robinsona Kruzoe. W bibliotece znalazłam produkcyjniak Iwana Wasilenki Gwiazdeczka, o rywalizacji praktykantów ze szkoły zawodowej w wytaczaniu pewnej określonej części (do kombajnu bodajże). Dziecięcy słownik wzbogacił się wówczas o warkliwe  słowo "tokarka", pamiętam też "proszek szmerglowy" do czyszczenia korby. W tej książce zaloty, zarówno dla dziewcząt, jak i dla chłopców, były na drugim miejscu za szlachetnym współzawodnictwem pracy. Zdziwicie się: na jednej z aukcji allegro Gwiazdeczka stoi po 100 złotych jak obszył. Fiu fiu, towarzysze. Socrealizm droższy niż kawior!     Ach te estetyczne grzechy dzieciństwa!...
Czytaj więcej

JUŻ, JUŻ! Katarzyny Wasilkowskiej

Obraz
     Katarzyna Wasilkowska opatrzyła Już, już! wstępem i posłowiem wyjaśniającym, skąd się wzięła powieść - z jej własnego przerażenia prawdziwą historią dziesięciolatki leczonej w szpitalu psychiatrycznym z uzależnienia od gier. Ale książka już w chwili wydania zaczęła funkcjonować w oszałamiającym kontekście: pandemii. Życie skurczyło się do mieszkań, internet stał się oknem na świat. Jak nigdy wcześniej martwimy się o to, jak na dzieci wpłynie izolacja i stałe podpięcie do komputera i smartfona* O Już, już! Katarzyny Wasilkowskiej napisano trafnie . Pisano, co mnie bardzo cieszy, nie tylko w sferze czytelników "profesjonalnych", ale też na serwisach i stronach, na których ponoć toczy się prawdziwe życie czytelników książek** Ode mnie też kilka słów. Czy wypada o tej książce pisać, oglądając ją od strony uznania dla konstrukcji? Sama pytam, więc sama odpowiadam: podwójnie tak.       Po pierwsze dlatego, że od lat widzę książki dla ni...
Czytaj więcej