Tarantula, Klops i Herkules - Ryms - kwartalnik o książkach dla dzieci i młodzieży

Tarantula, Klops i Herkules - recenzja nowej książki Joanny Olech na Rymsie.

Komentarze

  1. Anonimowy30 listopada 2012 19:44

    oj kusisz kusisz nieparyzu
    kolejna nieprzeczytna ksiazka
    jak glebocienie cudne
    znane dzieki tobie
    powinni ci placic za kuszenie smakiem tytulow
    bo niegdy bym ich nie kupil gdy nie te recenzje

    OdpowiedzUsuń
  2. Nieparyż2 grudnia 2012 15:07

    Przemiłe słowa. Ale jeżeli zachęcę do Bator, możesz być wkurzony, Anonimie :)
    Olech może nie czytaj, za to jeżeli będziesz miał okazję, przeczytaj "Krabata". Sama go dostałam, więc polecam, komu mogę. W tej opowieści Preusslera jest miłość, wspaniała męska przyjaźń i magia bez efektów specjalnych.

    OdpowiedzUsuń
  3. Anonimowy2 grudnia 2012 20:26

    zapamietam zapamietam
    i dziekuje

    a widzialas kto wygral w skody miesiecznych audiobookach lubimy czytac :))

    OdpowiedzUsuń
  4. Nieparyż2 grudnia 2012 21:13

    widziałam, królowa :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Anonimowy3 grudnia 2012 21:46

    sny
    sny byly piekne
    fabuly podwojne
    podwojne zycie snu
    moze ktos wkleja osoby w zaprogramowane role
    od przedwczoraj mysle o tych snach
    nieparyskich podwojnych swiatecznych

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Arka czasu

Obraz
Człowiek musi pamiętać, żeby się bać, nawet kiedy się nie boi .                                                                                  Marcin Szczygielski Arka czasu      Arka czasu Marcina Szczygielskiego w roku 2013 nagrodzona została przez Fundację ABC. Szczygielski zgarnął Grand Prix po raz drugi*. Czy stało się tak dlatego, że napisał dobrą książkę, czy też dlatego, że popełnił fabułę o survivalu żydowskiego chłopca? Nagrodzono wykonanie czy temat?       Do tej pory ceniłam Szczygielskiego. Ma on to, czego przeważnie brakuje mi u ...
Czytaj więcej

Grzechy dzieciństwa - "Opowieść o Cebulku" Gianni Rodari

Obraz
    Byłam dzieckiem wszystkożernym i nie objętym rodzinną książkową cenzurą. Czytałam powieści produkcyjne, ciesząc się tryskającą z nich siłą i radością życia. Zmagania Aleksego Mariesjewa, pełznącego przez tajgę po zestrzeleniu samolotu przyjmowałam z tym samym zachwytem, co zacięty wysiłek polarników od Centkiewiczów i żywot Robinsona Kruzoe. W bibliotece znalazłam produkcyjniak Iwana Wasilenki Gwiazdeczka, o rywalizacji praktykantów ze szkoły zawodowej w wytaczaniu pewnej określonej części (do kombajnu bodajże). Dziecięcy słownik wzbogacił się wówczas o warkliwe  słowo "tokarka", pamiętam też "proszek szmerglowy" do czyszczenia korby. W tej książce zaloty, zarówno dla dziewcząt, jak i dla chłopców, były na drugim miejscu za szlachetnym współzawodnictwem pracy. Zdziwicie się: na jednej z aukcji allegro Gwiazdeczka stoi po 100 złotych jak obszył. Fiu fiu, towarzysze. Socrealizm droższy niż kawior!     Ach te estetyczne grzechy dzieciństwa!...
Czytaj więcej

JUŻ, JUŻ! Katarzyny Wasilkowskiej

Obraz
     Katarzyna Wasilkowska opatrzyła Już, już! wstępem i posłowiem wyjaśniającym, skąd się wzięła powieść - z jej własnego przerażenia prawdziwą historią dziesięciolatki leczonej w szpitalu psychiatrycznym z uzależnienia od gier. Ale książka już w chwili wydania zaczęła funkcjonować w oszałamiającym kontekście: pandemii. Życie skurczyło się do mieszkań, internet stał się oknem na świat. Jak nigdy wcześniej martwimy się o to, jak na dzieci wpłynie izolacja i stałe podpięcie do komputera i smartfona* O Już, już! Katarzyny Wasilkowskiej napisano trafnie . Pisano, co mnie bardzo cieszy, nie tylko w sferze czytelników "profesjonalnych", ale też na serwisach i stronach, na których ponoć toczy się prawdziwe życie czytelników książek** Ode mnie też kilka słów. Czy wypada o tej książce pisać, oglądając ją od strony uznania dla konstrukcji? Sama pytam, więc sama odpowiadam: podwójnie tak.       Po pierwsze dlatego, że od lat widzę książki dla ni...
Czytaj więcej